Cuntzitadinus garbosus,
s’annu est acabbendi e s’aprontaus a tzelebrai is festas de Paschixedda. Capassu chi at a parri stravanau non passai custa diis paris cun is parentis e is amigus nostus ma is sacrifìtzius chi eus a fai in is cidas chi benint, iant a podi èssiri decisivas po cumentzai s’annu cun prus serenidadi.
Incapas custa est sa primu borta chi sa polìtica est intrada meda meda in sa vida privada nosta e est normali intendi sa peantesa de àiri propassau custa làcana.
Seus sigurus ca totus eus a ammostai responsabilidadi e eus a apretziai ancora de prus totu su chi si parriat scontau: sa libertadi de si movi, de s’atobiai cun is àterus, de pigai parti a unu cuncertu, de andai a teatru, de imprassai unu amigu o giai sa manu a una personi chi atobiaus po sa primu borta, de castiai calincunu chi arrit finas unu stràngiu chi atobiaus in sa strada o si ndi pesai su mangianu e bessiri de domu po andai a traballai o a scola, totu cosas chi medas de nosu immoi non podint fai.
Duncas si boleus fai is augùrius prus verus po Paschixedda e po s’annu nou; s’ispera est chi nci arrannesciais a gosai de is cosas prus piticheddas e a intendi sa vicinàntzia nosta.