Unu esèmpiu de sighiri; atòbius de lìngua sarda a su bar

Sa lìngua sarda, mancai siat intrada in sa scola e in s'universidadi, currit s'arriscu de diventai una lìngua de elite po mori de sa globalizatzioni. Po custa arraxoni s'annu passau s'Assòtziu Amistade de Olbia, at cuncordau unu percursu diversu, po permitiri a totus finas a is chi non sunt abbistus, de torrai a pigai cunfiantza cun sa lìngua de is ajajus nostus in sa vide de ònnia dì. 

Su bar chi est logu inui genti meda s'atòbiat, ndi podit bogai sa bergùngia de fueddai su sardu a is chi non ddu scint imperai beni, e duncas podit agiudai sa lìngua etotu a ndi bessiri de unu mundu culturali inui dd'ant acapiada in is ùrtimus annus po dda torrai a fai intrai in sa vida de ònnia dì. 

Non prus duncas feti una lìngua acadèmica. 

Lìngua sarda duncas chi mudat de unu logu a s'àteru de su territòriu nostu e de torrai a scoberri in sa diversidadi sua.

E sighendi custa punna s'annu passau unu bar de Olbia su B’Art cafè at acùlliu is atòbius de Amistade po fueddai in sardu e de sardu. 

Duncas cosas bellas totus impari: sa lìngua sarda, una cosa de bufai callenti, una bella tassa de binu acumpangiada de calchi mandiari locali po provai a fueddai in sardu o asumancu po ddu ascurtai.